۲۳ تیر ۱۳۹۹

فقدان زیرساخت های آبرسانی کمر زنان سیستان و بلوچستان را می شکند

سیستان و بلوچستان محروم ترین استان کشور است که مردم آن با فقر و فقدان زیرساخت ها از جمله سیستم آب مواجهند.

دختران و زنان سیستان و بلوچستان به دلیل بی آبی دچار انواع بیماری ها می شوند.خطرات جسمی در کمین زنان سیستان و بلوچستان

استان سیستان و بلوچستان به دلیل قرارگرفتن بر روی کمربند فلزی و معدنی جهان با برخورداری از ذخایر غنی مانند مس، کرومیت، منگنز و طلا دارای ظرفیت های کم نظیری در بخش معادن است. اما به دلیل اوج فساد و غارتگری مقامات حاکم، مردم این استان از فقیرترین مردم ایران هستند.

این استان علیرغم ۳۷۰کیلومتر مرز آبی درکرانه شمالی دریای عمان و راه داشتن به اقیانوس، و با وجود دو سد بزرگ پرآب به نام های دشتیاری و سد زیردان، پایین ترین میزان شاخص دسترسی به آب شرب در کشور را دارد.

در اثر خشکسالی ۲۰ ساله در این مناطق و گرد و خاک بسیار، شهروندان استان سیستان و بلوچستان به بیماری هایی مانند بیماری های تنفسی سل و تنگی نفس مبتلا هستند. (خبرگزاری حکومتی رکنا – ۱۳ تیر ۱۳۹۷)

در شرایطی که کرونا در بیش از ۳۴۰ شهر ایران به طرز هولناکی شیوع پیدا کرده و رعایت بهداشت و به طور خاص شستن دستها با آب و صابون یکی از اصلی ترین راه های مقابله با این ویروس است، دو سوم جمعیت استان سیستان و بلوچستان حتی به آب آشامیدنی دسترسی ندارند و زنان سیستان و بلوچستان از آب که یکی از ارکان جدی حیات بشر است محرومند.

خطرات جسمی در کمین زنان سیستان و بلوچستان

خطرات جسمی در کمین زنان سیستان و بلوچستان
بحران آب و فقدان آب لوله کشی در بسیاری از روستاها زنان و دختربچه ها را بیشتر درگیر کرده است.

زنان سیستان و بلوچستان و دختربچه ها که غالباً مسئولیت تأمین آب را بر عهده دارند باید روزانه چند بار مسافتی طولانی در مسیرهای بسیار ناهموار را طی کنند. این پیاده روی طولانی با پای پیاده و به دلیل حمل ظروف سنگین آب در گرمای ۵۰درجه تابستان و در سرمای زمستان، آنها را دچار انواع بیماری ها همچون دیسک کمر، شکستن مهره های ستون فقرات، کمردرد و سقط جنین می کند.

تعداد زیادی از دختران نوجوان چون باید چند ساعت یک بار به دنبال آب بروند از رفتن به مدرسه و تحصیل محروم هستند.

تعداد زیادی از دختران نوجوان چون باید چند ساعت یک بار به دنبال آب بروند از رفتن به مدرسه و تحصیل محروم هستند.

بسیاری از مناطق برای تأمین آب آشامیدنی و سایر مصارف ضروری چاره ای جز آوردن آب از هوتک ندارند. هوتک،‌ گودالی است که از آب باران پر شده و به دلیل روباز بودن آلوده و سبب انواع بیماری ها می شود. احشام و دام ها نیز از همین آب می خورند.

این شکل از تأمین آب در مواردی باعث غرق شدن زنان و دختربچه ها در هوتک می شود.

طی سالهای اخیر تنها ۲۰ کودک به دلیل غرق شدن در هوتک جان خود را از دست داده اند. (خبرگزاری رسمی ایرنا – ۱مرداد ۱۳۹۸) در خرداد ۱۳۹۸، سه دختربچه دبستانی که برای رفع تشنگی به هوتگ رفته بودند، در حال خوردن آب به داخل هوتک افتاده و غرق شدند. (خبرگزاری رسمی ایرنا – ۸ خرداد ۱۳۹۸)

هوتک،‌ گودالی است که از آب باران پر شده و به دلیل روباز بودن آلوده و سبب انواع بیماری ها می شود

در یک نمونه دیگر در سال گذشته، یک دختربچه بلوچ به نام حوا هنگام برداشتن آب از هوتک مورد حمله یک تمساح گاندو قرار گرفت و دست خود را از دست داد.

عدم دسترسی به آب شرب و فقدان سیستم آبرسانی
تنها ۱۹درصد ساکنان استان سیستان و بلوچستان به آب شرب بهداشتی دسترسی دارند و پروژه های آب و فاضلاب از ۳۰سال پیش تا کنون نیمه کاره رها شده اند.

در همه روستاهای این استان یک متر لوله گذاری هم صورت نگرفته است. شهروندان در بعضی از این مناطق حتی آب شوری که روزگاری در لوله های آب جاری بود را هم ندارند.

بسیاری از محله های شهر زاهدان در دمای بالای ۴۰درجه آب ندارند. معاون عمرانی استانداری سیستان و بلوچستان در این رابطه گفت،‌ در شرایط فعلی مشکلات فنی خط آبرسانی، بالا رفتن ساخت و سازها و رشد جمعیت در کنار کرونا که مصرف آب را ۲۵درصد افزایش داده باعث شده به شبکه فشار بیاید. (سایت حکومتی سلامت نیوز – ۱۴ تیر ۱۳۹۹)

عدم دسترسی به آب شرب و فقدان سیستم آبرسانی

۸۰درصد شهروندان در زاهدان با قطعی آب مواجهند. یکی از شهروندان در این مورد گفت، قطعی آب «امانشان را بریده». «در مرکز شهر مردم روزی ۶ ساعت قطعی آب را تحمل می کنند و بقیه روز را با آب کم فشار تاب می آورند اما در حاشیه ها قطعی آب از چهار ساعت به ۲۴ ساعت هم می رسد.»

آبرسانی تانکری
چابهار یکی از مهمترین شهرهای استان سیستان و بلوچستان و تنها بندر اقیانوسی ایران است. اما ۱۰۰درصد روستاهای چابهار با تانکر آبرسانی سیار می شوند. (خبرگزاری رسمی ایرنا – ۱ مرداد ۱۳۹۸)

آبرسانی تانکری

آب روستاهای اطراف چابهار معمولا با مخازن سیمانی به وسیله تنها ۵ تانکر آب در هفته توسط شرکت آب و فاضلاب روستایی پر و تأمین می شوند. آبی بد کیفیت که علاوه بر رنگ و مزه بد، قورباغه هم دارد. می گویند قورباغه ها همراه تانکر آب به داخل مخزن رفته اند. (سایت حکومتی عصر ایران – ۲۶ خرداد ۱۳۹۹)

زنان مجبورند برای بقیه مصارف خود به هوتک بروند.

هزینه بالای آب آشامیدنی
تا سال ۱۳۷۰ آب کل شهر زاهدان شور بود و پس از آن هم ایستگاه های تصفیه آب به بخش خصوصی سپرده شد و دولت هیچ هزینه ای برای راه اندازی سیستم آبرسانی این استان در نظر نگرفت.

مردم در گرمای این استان جنوب شرقی مجبورند برای پر کردن ظرف های آب به ایستگاه های آب مراجعه کنند.

حتی در سوپر مارکت ها هم آب برای خرید در دسترس مردم نیست و اگر هم باشد برای هر گالن بین ۸۰۰ تا ۲۰۰۰ تومان باید پول پرداخت کنند.

حدود ۷۴درصد مردم این استان زیر خط فقر امنیت غذایی هستند و شغل ثابتی ندارند و با چنین وضعیتی امکان خرید آب آشامیدنی هم برایشان مقدور نیست. حاشیه نشینان زاهدان توان خرید منبع آب و حتی آب شرب را ندارند.

تانکرهایی هم که برای آبرسانی به روستاها اختصاص داده شده است تنها به هزار روستا سر می زنند و بقیه روستاها مجبورند برای هر تانکر آب ۱۰۰ تا ۳۰۰هزار تومان پرداخت کنند.

به دلیل بی آبی مفرط بعضی از روستاها خالی از سکنه شده و اهالی برای ادامه زندگی به مشهد، کرمان، گلستان، یزد و مازندران کوچ کرده اند.

در حالی که رژیم ملایان میلیاردها دلار هزینه برای جنگ در سوریه و یمن می کند و به آزمایش های موشکی و فعالیت های تروریستی ادامه می دهد، بودجه کمی به زیرساخت های کشور اختصاص داده می شود.

آب شرب و دسترسی به آب لوله کشی یکی از نیازهای زیرساختی زنان است که امنیت، سلامت، کرامت و دیگر حقوق اولیه بشر آنها به آن بستگی دارد. وضعیت زنان سیستان و بلوچستان وجه دیگری از نمای جهنمی است که دیکتاتوری مذهبی طی بیش از ۴۰سال مردم ایران را در آن به اسارت گرفته است.



source https://zanan.bashariyat.org/?p=39066

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر