ايران امروز
یش از دو هفته از بازداشت شمار زیادی از روزنامهنگاران حین اعتراضات اخیر به جان باختن تلخ مهسا امینی، دختر 22 ساله سقزی در مقر پلیس امنیت اخلاقی تهران گذشته و هنوز و به رغم انتقادات گسترده افکار عمومی، بسیاری از این چهرهها در بلاتکلیفی به سر میبرند.
فاطمه مهاجری، مادر ویدا ربانی، روزنامهنگار بازداشتی در گفتگویی با امتداد، ضمن اشاره به وضعیت کنونی فرزند خود در زندان اوین، اظهار داشت: با اینکه مدت زمان طولانی از بازداشت دختر من گذشته، ما هنوز موفق به دیدار با او نشدهایم و در نگرانی به سر میبریم. من با علی مجتهدزاده، وکیل دادگستری هم درباره وضعیت ویدا صحبت کردم و ایشان هم گفت که موفق به دیدار با او نشده است.
وظیفه دختر من، فقط و فقط روزنامهنگاری بوده و او تنها به وظیفه خودش عمل کرده است. نه بانکی آتش زده، نه مرتکب قتل کرده و نه هیچ کار دیگری! دختر من از زمان بازداشت، تنها 3 بار با ما تماس گرفت و در آخرین تماس گفت که من در بند عمومی به سر میبرم.
مجتهدزاده، وکیل دخترم گفت که هیچ کاری از دست من بر نیامده و هنوز به ما اجازه دیدار با او را ندادهاند. لااقل آقایان اجازه دهند که دختر من با وکیل خودش صحبت کند. بچه من وقتی در اول مهرماه با من تماس گرفت، گفت که حتی به همراه همسرش از منزل هم بیرون نرفتهاند. بعد متوجه شدیم که آقایان درب ضد سرقت را شکسته و دخترم را با دستبند به زندان منتقل کردهاند.
سوال من این است که به چه حقی درب منزل یک روزنامهنگار را که حتی از خانه هم بیرون نیامده، میشکنند و اینگونه او را به زندان منتقل میکنند؟ مگر حریم شخصی افراد هیچ حرمت قانونی ندارد؟ چقدر مردم ایران مظلوم هستند که یک روزنامهنگار در این کشور که هیچ کاری جز انجام به وظایف خود نکرده، اینگونه با او برخورد میشود.
الان، تنها غصه من به خاطر وضعیت ویدا و شرایط دختر خودم نیست، من از همه دختران مظلوم دهه هشتادی غصهدارم که چطور مجبورند برای مطالبه حقوق خود اینگونه ضربه باتوم و این رفتارها را تحمل کنند.
source https://zanan.bashariyat.org/?p=52152
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر