به ورود گزینشی زنان به استادیوم ، باید اعتراض کرد

بالاترین

ورود زنان به استادیوم در بازی ایران و کره جنوبی گزینشی است. قرار است زنانی از کادر درمان را به استادیوم ببرند. به استقلال، پرسپولیس و سپاهان هم گفته‌اند از کانون زنان هوادارشان صد نفر را معرفی کنند.
فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا) پیش‌تر به جمهوری اسلامی هشدار داده بود که چنانچه ایران با حضور تماشاگران زن در این بازی مخالفت کند، از سوی این نهاد جریمه خواهد شد.

سنت و روش جمهوری اسلامی همواره این بوده است که در مقابل جامعه ی جهانی چهره و تصویری غیر واقعی، تلطیف شده و قابل انعطاف از خود به نمایش بگذارد. در این راه از شگردهای و راه در رو ها استفاده کرده است.

جمهوری اسلامی نشان داد که خود نیز واقف است سیاست های او در مقابل شهروندان در ایران نه قابل قبول است و نه انسانی و نه هیچگونه پایگاه مردمی ندارد و علاوه بر این ابدا مورد تایید جامعه ی جهانی نیست. بنابراین سعی میکند در داخل مردم را سرکوب کند و در خارج اینطور جلوه دهد که این قوانین با فرهنگِ مردم در ایران گِره خورده است.

حالا سازمانهای بین المللی تحت تاثیر فعالیت های فعالین عرصه رهایی زنان به این امر حساس شده که زنان در ایران اجازه ورود به استادیوم آزادی که از ابتدا استادیومی عمومی بود و با تبعیض جنسیتی ورود زنان به آن ممنوع شده را به دست آورند.

حکومت میداند که اگر به همین رویه ی همیشگی خود در برخورد با زنان ادامه دهد به زودی در جهان منزوی تر خواهد شد بنابراین با شگرد همیشگی خود و دادنِ تصویر غیر واقعی درصدد است تا جامعه جهانی را مجاب کند که ورود زنان به ورزشگاه ممنوع نیست. در حالی که در داخلِ ایران به طور گزینشی به زنان اجازه ی ورود میدهد. بخشی از کادر درمان و همینطور معرفی زنان از طرف باشگاه ها به تعداد صد نفر. این یعنی عملا باز هم حکومت تصمیم گرفته چه کسانی وارد استادیوم آزادی شوند و خیل عظیم زنان به خاطر زن بودن از ورود به استادیوم محرومند و در واقع آن تعداد اندکی که به انتخاب حکومت وارد استادیوم می شوند به عنوان ابزاری هستند برای این که حکومت بتواند عواقبی که آپارتاید جنسیتی برایش به همراه دارد را دور بزند.

در این شرایط همچنان هیچ زنی برای ورود آزادانه به استادیوم محقق نشده بلکه از آن عده کمی که با انتخاب حکومت وارد استادیوم میشوند سوء استفاده شده برای بنرهای حکومت برای خوراک تبلیغاتی بیرون از مرزها. در صورتی که در داخل میلیونها طرفدار فوتبال به جرم زن بودن از ورود به استادیوم منع شدند و به حکم حکومتی زن ستیز باید محروم از دیدن فوتبال از استادیومی باشند که حق تمام شهروندان است.

جامعه جهانی ، فیفا و سایر نهادهای بین المللی حالا دیگر باید با آگاهی و شناخت و دقت بیشتری به این مسائل نگاه کنند و وارد زمین بازی ای که حکومت زن ستیز بسترش را آماده کرده نشوند بلکه با قدرت قاطعانه و با فشار حداکثری از حق انتخاب و آزادی تمام شهروندان در ایران فارغ از جنسیت آنها صیانت کنند و اعلام کنند هیچ محدودیت، هیچ نوع از گزینش، و هیچ راه حل میانی و متوسط برای احقاق حق مسلم ورود زنان به استادیوم وجود ندارد. بلکه تمام زنان به مانند تمام مردان به عنوان شهروندان برابر باید کاملا در ورود به استادیوم آزادی، آزاد باشند.

بعد از ۴ دهه تلاش پیشروترین زنان و فعالان مدافع حقوق زن برای جمع کردن امضا و رساندن صدای خود به جامعه ی جهانی نه تنها اینک زمان این رسیده که درهای استادیوم به روی زنان باز شود بلکه کوچکترین تعلل، سهل انگاری و آسان گیری در مقابل این زن ستیزی حکومت به هیچ عنوان قابل پذیرش نیست. فیفا باید با قاطعیت بیشتر خواهان حق ورود تمام زنان در ایران به استادیوم باشد و حتی یک گام عقب نشینی نکند و این حق را به مذاکره نگذارد. در غیر این صورت شریک زن ستیزانِ جمهوری اسلامی خواهد بود و نشان می دهد که با حکومت برای دور زدنِ حق زنان همکاری کرده است.
ورود به استادیوم آزادی حق تک تک زنان در ایران از شمال تا جنوب از شرق تا غرب از قلب پایتخت تا دور افتاده ترین نقاط ایران است و این حق به هیچ عنوان قابل مذاکره نیست.

انقلاب زنانه حتی نشستن ۱۰۰ زن گزینشی بر صندلی های استادیوم آزادی را نشانه عقب نشینی حکومت تک جنسیتی جمهوری اسلامی می داند، اما این را مطلقا کافی نمیداند و معتقد است باید با اعتراض و همبستگی و اتحاد و حرکتهای جمعی حق ورود و سهم برابر زنان در استادیوم ها را تمام و کمال بدست آورد. این امر فقط با مبارزه سیاسی و متشکل امکان پذیر است.

source https://zanan.bashariyat.org/?p=46399