زنی بعد از تحمل ۱۵ سال حبس ابتدا صد ضربه شلاق خورد و سپس با بدنی زخمی در میان صدای صلوات و دست زدن سایرین از زندان آزاد شد.
انسیه دائمی خواهر زندانی سیاسی آتنا دائمی، که روز ۲۶ اسفند۹۹ به زندان لاکان رشت در استان گیلان تبعید شده است در یک پست توییتری نوشت:
«آتنا زنگ زد و سرو صدا خیلی زیاد بود، صدای صلوات و دست زدن، پرسیدم چه خبره؟ آتنا گفت که یه خانمی بعد از ۱۵ سال زندان پر از درد امروز با تنی زخمی داره آزاد میشه، پرسیدم چرا زخمی؟ گفت صبح امروز قبل از آزادی ۱۰۰ ضربه تازیانه حکمش رو هم خورد و بعد آزاد شد».
سوال اینجاست که چرا یک زن باید بعد از تحمل اینهمه سختی و مصیبت در زندان و ۱۵ سال تحمل حبس ابتدا صد ضربه تازیانه بخورد و بعد، در میان صدای «صلوات» از زندان آزاد شود؟
جواب را آخوند گلپایگانی به ضدانسانی ترین صورت قبلا داده است: «صافی گلپایگانی در کتاب التقرير انواعه و ملحقاته که به زبان عربی است، نظر بر این دارد که تعزیز فقط شلاق است و تنها در صورت شلاق زدن حکم خدا اجرا می‌شود!»
در قوانین ولایت فقیه در جمهوری اسلامی ایران، برای حداقل ۱۴۸ جرم، مجازات شلاق تعریف شده است. طی بیشتر از سه دهه، دادگاه‌های ولایت فقیه هزاران نفر را به شلاق، گاهی به بیش از ۳۰۰ یا ۴۰۰ ضربه، محکوم کرده‌اند که این خود نقض آشکار تمامی حقوق و قوانین بین المللی است.
آنها بسیاری را در ملاء عام شلاق زده اند تا علاوه بر درد شلاق و شکنجه، شخصیت متهم در زیر نگاههای تحقیر آمیزی که او را به چشم مجرم نگاه میکنند له و نابود شود.
حکم شلاق بر اساس بسیاری کنوانسیونها و قوانین بین المللی از مصادیق شکنجه بوده و مورد توجه قرار گرفته از جمله در
کنوانسیون منع شکنجه و دیگر رفتارها یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز مصوب ١٩٨٤ (ماده ١٦)
در ماده ٥ اعلامیه جهانی حقوق‌بشر (١٩٤٨)
ماده ٧ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (١٩٦٦)
ماده ٥ کنوانسیون آمریکایی حقوق‌بشر (١٩٦٩)
و ماده ٣ کنوانسیون اروپایی حمایت از حقوق‌بشر و آزادی‌های اساسی (١٩٥٠)
همچنین در ۴۲ سال گذشته حکومت ایران دستکم ۶۷ بار در مجمع عمومی ملل متحد بخاطر نقض سیستماتیک و گسترده حقوق بشر محکوم شده است.
با اینحال مقامات ایران خوب می دانند که تنها راه برای حفظ بقا استفاده از چوبه دار و شلاق است در غیر اینصورت حتی یک روز در مسند قدرت باقی نخواهند ماند.
به کانال نه به زندان نه به اعدام در تلگرام بپیوندید
source https://zanan.bashariyat.org/?p=43515
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر