صهبا (لمیا) حمادی، شهروند اهل سوسنگرد، روز چهارشنبه ۱۰ دیماه جهت تحمل دوران محکومیت خود به زندان سپیدار اهواز منتقل شد.
خانم حمادی پیشتر در مهرماه سال ۹۷ بازداشت و در فروردین امسال با تودیع قرار وثیقه تا پایان مراحل دادرسی از زندان آزاد شده بود. او نهایتا توسط دادگاه انقلاب اهواز به ۷ سال حبس تعزیری محکوم شد.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز چهارشنبه ۱۰ دیماه ۱۳۹۹، صهبا (لمیا) حمادی، شهروند اهل سوسنگرد، جهت تحمل دوران محکومیت خود به زندان سپیدار اهواز منتقل شد.
صهبا حمادی پیشتر در در مهرماه سال ۹۷ پس از حمله مسلحانه به مراسم رژه نیروهای مسلح در اهواز و همزمان با بازداشت تعداد پرشماری از شهروندان عرب در خوزستان توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از حدود یک سال بازجویی در زندان اوین و بازداشتگاه اداره اطلاعات اهواز به زندان سپیدار اهواز منتقل شد.
او نهایتا در تاریخ ۸ فروردین امسال پس از مدت‌ها بلاتکلیفی با تودیع قرار وثیقه به صورت موقت و تا پایان مراحل دادرسی از زندان سپیدار اهواز آزاد شده بود.
خانم حمادی نهایتا مدتی بعد توسط دادگاه انقلاب اهواز از بابت اتهامات “بغی و اقدام علیه امنیت ملی” محاکمه و به اعدام محکوم شد. این حکم مدتی بعد در دیوان عالی کشور شکست و پس از بررسی مجدد به ۱۵ سال حبس تقلیل یافت. محکومیت خانم حمادی چندی پیش پس از اعتراض مجدد به رای به ۷ سال زندان تقلیل یافت.
پیشتر سپیده قلیان، فعال مدنی محبوس در زندان اوین در خصوص وضعیت خانم حمادی در زندان سپیدار اهواز گفته بود: «اولین بار او را در بازداشتگاه اطلاعات اهواز دیدم، از بازجویی به سلول آوردنش، در اتاق بازجویی به اون برق وصل کرده بودند تا اعتراف کند قصد مسموم کردن زائران اربعین را داشته. او را بعد از ماه‌ها با غل و زنجیر به اطلاعات تهران منتقل کردند، ۶ ماه هم آنجا تحت بازجویی بود، چندین بار از او فیلم اعتراف گرفتند، هر بار تهدید می‌کردند عشق زندگی‌اش حسین را خواهند کشت. فرودین ۹۸ به زندان سپیدار منتقل شد، خرداد ۹۸ حکم اعدامش صادر شد. آبان ۹۸ حکم اعدام شکست و ۱۵ سال حبس تعزیری به وی ابلاغ شد. حسین همسرش را هم بازداشت و او را روانه زندان شیبان کردند.»
صهبا (لمیا، مریم) حمادی، فرزند زیدان، متولد سال ۱۳۷۸، متاهل، دانشجوی مقطع کارشناسی مهندسی کشاورزی و از اهالی شهرستان سوسنگرد در استان خوزستان است.
source https://zanan.bashariyat.org/?p=41718
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر