به گزارش حصارنیوز؛ زنان زندانی بند ۵ زندان قرچک ورامین روز شنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۸،در اعتراض به وضعیت بسیار نامناسب این زندان که قبلا یک مرغداری بوده است،
کیفیت پایین مواد غذایی ،عدم دسترسی به آب شرب ، قیمت های بسیار بالای اقلام مورد نیاز زندانیان در فروشگاه ،عدم دسترسی به دارو و هوای تازه و شرایط غیر بهداشتی زندان از دریافت جیره غذایی خود در زمان ناهار امتناع کردند.
این زنان زندانی همچنین اعلام نمودند در صورت ادامه این روند و عدم رسیدگی و پیگیری مسئولان در روزهای آتی خرید از فروشگاههای بند۵ را نیز تحریم خواهند کرد.
طبق گزارشات این زنان حدود ۲۰۰ نفر می باشند که در بند ۵ اندرزگاه یک زندان قرچک ورامین در حبس به سر میبرند و طی نامه ای اعتراضی به مدیر کل زندان های استان تهران، حشمت الله حیات الغیب نوشتند:” با توجه به اینکه همان غذای بی کیفیت مدتی است به مقدار کافی به ما داده نمی شود ما اعضای بند ۵ اندرزگاه یک، که حدود ۲۰۰ نفرهستیم در تاریخ ۹۸/۵/۲۶ از گرفتن غذا امتناع خواهیم کرد؛ شاید صدای ما به گوش شما و سایر مسئولین برسد که اگر پیگیری لازم صورت نگیرد در روزهای آتی خرید از فروشگاههای بند۵ را نیز تحریم خواهیم کرد”.
متن کامل نامه زنان زندانی بند ۵ زندان قرچک ورامین به این مضمون است ؛
“به نام خدا
بحران وضعیت معیشتی از بیرون تا زندان ادامه دارد…
جناب آقای حیات الغیب مدیر کل محترم سازمان های زندان های تهران
با سلام و احترام
به خاطر دارید که حدودا یکماه پیش جهت بازرسی سریع و سطحی با هیئتی از مسئولین و عکاسان به زندان زنان قرچک ورامین آمدید؛ بازدید شما از زندان کمتر از ده دقیقه به طول انجامید اما بهتر است هم شما و هم مردم این مهم را بدانند که برای همان بازدید چند دقیقه ای زندانیان بالغ بر دو هفته در رنج و عذاب بودند تا بلکه صحنه آرایی صورت گیرد و مشکلات با چیدن ویترین نادیده گرفته شوند.
صحنه آرایی چون کندن طناب رخت آویزهای زندانیان رختشویی که سال هاست تنها راه تامین مخارجشان شستن لباس دیگر زندانیان است، شستن تمام زندان توسط زندانیان، آوردن گلدان در کریدور برای همان بازدید چند دقیقه ای و… ولی ما زندانیان بند ۵ اندرزگاه یک زندان زنان قرچک ورامین در همان بازدید سعی داشتیم مشکلات زندان را برای شما و هیئت همراهتان بازگو کنیم و لیکن تلاشمان بیهوده بود.
این بار سعی داریم چند کلامی از طریق مردم با شما صحبت کنیم: با توجه به اینکه اکثر ما زندانیان به خاطر وضعیت معیشتی و یا همبستگی با وضعیت معیشتی بحرانی در جامعه به اینجا کشانده شده ایم، دیگر توان رفع نیازهای معیشتی خود در زندان را نداریم، نیازهایی چون تامین غذا، مواد آشامیدنی، پوشاک و مواد بهداشتی. مگر جز این است که ما زندانیان نیز دارای حق و حقوق اولیه هستیم و رفتار مناسب و تامین جان و روان ما با مسئولین است؟ عده ای از ما به دلیل همین فشارهایی که دیده نمی شود دست به خودزنی، خوردن مشت مشت قرص برای آرامش روان قرض گرفتن، به اجبار تن به انجام کارهای دیگران دادن شده ایم. دردناک این است که اگر ما زندانیان وضعیت معیشتی خوبی در بیرون از زندان را تجربه کرده بودیم هم اکنون اینجا نبودیم و نامه ای هم در کار نبود اما سوالی که هرروز تکرار می کنیم این است که چگونه مخارجمان را تامین کنیم تا زنده بمانیم:
یکم؛ غذای این زندان چه از نظر کیفی و چه کمی دارای استانداردهای حداقلی نیست
دوم؛ میوه و سبزیجات در فواصل زمانی طولانی با قیمت های گزاف تنها در فروشگاه یافت می شود
(کیفیت ها پایین تر و قیمت ها بالاتر از خارج از زندان است)
سوم؛ آب آشامیدنی به مقدار کم یافت می شود و مجبور به خرید آب آشامیدنی از فروشگاه هستیم.
چهارم؛ آوردن پوشاک توسط خانواده تنها و تنها در این زندان ممنوع است و به اجبار تن به خرید پوشاک با کیفیت خیلی پایین و قیمت خیلی بالاییم
تامین این نیازهای اولیه که بیان کردیم ما را متحمل رنج هایی نموده است که از بازگو کردن آن ها فقط به روش نامه نگاری به مسئولین معذوریم زیرا دردی از ما دوا نمی کند و کماکان از داخل زندان صدای ما به گوش کسی نخواهد رسید.
لذا با توجه به اینکه همان غذای بی کیفیت مدتی است به مقدار کافی به ما داده نمی شود ما اعضای بند ۵ اندرزگاه یک، که حدود ۲۰۰ نفرهستیم در تاریخ ۹۸/۵/۲۶ از گرفتن غذا امتناع خواهیم کرد؛ شاید صدای ما به گوش شما و سایر مسئولین برسد که اگر پیگیری لازم صورت نگیرد در روزهای آتی خرید از فروشگاههای بند۵ را نیز تحریم خواهیم کرد.
اندرزگاه یک
اعضای بند۵
source https://zanan.bashariyat.org/?p=39985
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر