تهران- ایرنا- عضو تیم ملی فوتبال زنان گفت: مسوولان هیات استان خوزستان، زنان را نادیده می‌گیرند و حتی با کنایه عنوان می‌کنند که مگر زنان تیم ملی فوتبال هم دارند. آنان تیشه به ریشه فوتبال ما زدند و آن را نابود کردند.
«سارا ظهرابی» بازیکن تیم ملی فوتبال زنان است که سال‌ها در رده‌های مختلف فوتبال زنان بازی کرد. ملی‌پوشی که یک فصل ملوان و ۵ فصل برای شهرداری سیرجان بازی کرد و در این فصل هم برای هیات فوتبال البرز بازی می‌کند.
مشروح متن گفت و گوی خبرنگار ورزشی ایرنا را با این بازیکن را می‌خوانیم:
پیش از آنکه وارد فوتبال شوی دو و میدانی کار بودی؟
در سال ۸۶ و در ۱۰ سالگی در ماده ۸۰۰ متر دو و میدانی می‌دویدم و یکبار در مسابقات استانی قهرمان و بار دیگر نایب قهرمان شدم. وقتی برای مسابقات قهرمانی کشوری انتخابم کردند بخاطر فوتسال این رشته را ترک کردم. نه حامی مالی بود و نه لیگی و در سال ۸۷ در مرکز آموزشی فوتسال ثبت نام کردم و پس از مدتی بازی در سالن به تیم دانیال ایذه پیوستم. با این تیم از دسته ۳ استانی شروع کردیم تا آنکه آن را به لیگ برتر رساندیم. اما در سال ۹۲ بدلیل نبود حامی مالی این تیم منحل شد.
در سال ۸۷ سالگی وارد تیم فوتبال زنان زیر ۱۴ سال شدی؟
۱۱ سالم بود که به این رده از تیم ملی پیوستم در خوزستان فوتبال زنان نبود و من عاشق فوتبال بودم اما سنم کم بود و مجبور شدم فوتسال بازی کنم. در نخستین اردوی تیم زیر ۱۶ سال «مریم ایراندوست» به من پیشنهاد داد تا به تیم ملوان بروم و پذیرفتم و اولین تجربه لیگ برتری خیلی خوب بود. یکسال در ملوان بودم و با پیشنهاد «مریم جهان نجاتی» در کنار ۶ ملی‌پوش دیگر به تیم شهرداری سیرجان پیوستم و ۵ سال برای آن بازی کردم. در این فصل هم که هنوز تمام نشده برای تیم هیات فوتبال البرز بازی می‌کنم.
چرا نتوانستی در مسابقات گزینشی المپیک سنگاپور نوجوانان شرکت کنی؟
زیرا ۱۵ سالم نشده بود و ۶ ماه مانده بود تا به سن ۱۵ سالگی برسم. من در ۱۲ سالگی سه دوره برای تیم زیر ۱۶ سال و ۳ دوره نیز برای تیم زیر ۱۹ سال بازی کردم. پس از آن نیز به تیم ملی بزرگسالان پیوستم.
عنوان بهترین بازیکن را در مسابقات غرب آسیا بدست آوردی؟
در مسابقات فوتسال دسته یک کشور، یک دوره بهترین بازیکن شدم و در سال ۹۰ در مسابقات غرب آسیا در اردن با تیم زیر ۱۶ سال به عنوان بهترین بازیکن این رقابت‌ها انتخاب شدم. به نظرم در لیگ برتر بهترین بازیکن را ناعادلانه انتخاب می‌کنند. زیرا به تیم‌های پایین جدول عنوان بهترین بازیکن را نمی‌دهند. تنها این عنوان به قهرمان و نایب قهرمان لیگ می‌رسد. بهترین بازیکن باید با رای مربیان، نماینده فدراسیون، ناظران بازی‌ها و داوران و حتی در نظرسنجی انتخاب شود.
با تیم زیر ۱۹ سال با سرمبی‌گری ایراندوست در مرحله اول مسابقات مقدماتی قهرمانی آسیا زیر ۱۹ سال در اردن حضور یافتم و به مرحله دوم صعود کردیم و برای نخستین مرتبه فوتبال زنان با گرفتن پنج امتیاز به مرحله یک هشتم نهایی صعود کرد. در مرحله دوم مسابقات مقدماتی قهرمانی آسیا که در تایلند برگزار شد، متاسفانه صعود نکردیم. با «مهناز امیرشقاقی» سرمربی تیم بزرگسالان نیز ۲ دوره در تیم ملی فوتبال زنان بودم. در مسابقات مقدماتی قهرمانی آسیا در سریلانکا و در مرحله دوم این مسابقات در چین شرکت کردم.
همزمان هم در تیم جوانان و نیز بزرگسالان بودم. بنابراین در کنار «مریم آزمون» در مسابقات مقدماتی المپیک در قطر و تایلند شرکت کردم. در کنار «کتایون خسرویار» نیز حضور داشتم و با او در تورنمنت کافا در ازبکستان شرکت کردم که در سال ۹۷ قهرمان شدیم.
چرا از تیم فوتبال زنان آویسا خوزستان رفتی؟
بعد از مدت‌ها شاهد تشکیل تیم فوتبالی در خوزستان بودیم و سعی کردیم بازیکنان بومی را در این تیم جمع کنیم و در دسته یک قهرمان شدیم. پس از مدتی اعلام کردند که این تیم در لیگ برتر نمی‌تواند شرکت کند و مسوولان فوتبال استان تیشه به ریشه این تیم زدند و دوباره تصمیم گرفتند در لیگ باشد اما بازیکنانی اصلی آن تیم از جمله خودم از تیم رفتیم. مسوولان فوتبال زنان خوزستان را نابود کردند.
به یاد دارم یکی از مسوولان اصلی فوتبال خوزستان به من گفت چه رشته‌ای کار می‌کنی و گفتم در تیم ملی فوتبال زنان هستم و گفت مگر زنان هم تیم ملی دارند. مسوولی که تمام فوتبال استان زیر نظر اوست و نداند که تیم ملی فوتبال زنان از سال ۸۷ تشکیل شده است و خوزستان این همه ملی‌پوش و بازیکن فوتبالی خوب دارد به چه دردی می‌خورد.
در دعوای شدیدی که در فصل گذشته لیگ برتر میان ذوب آهن و شهرداری سیرجان رخ داد راهی بیمارستان شدی؟
یکی از بدترین خاطره‌های فوتبالی من همان دعوای جنجالی به همراه اهانت‌های بسیار بود. بدلیل حواشی که پیش آمد و فحاشی بازیکنان ذوب آهن و مصدومیتم لحظه‌ای از فوتبال زده شدم. زیرا یک طرفه ما را قضاوت کردند و عکس‌هایی منتشر شد که بنظر تمامی مقصر این دعوا تیم ما بود.
چرا تیم ملی فوتبال زنان در یکسال گذشته اردویی نداشته؟
«حسین عبدی» مدیر فنی تیم ملی فوتبال زنان همواره می‌گفت که بازیکنان مثل کِش هستد و وقتی آنان را می‌کشیم به سطح بالا می‌رسند. این حکایت تیم ملی است. متاسفانه فدراسیون فوتبال در فاصله ۲ ماه می‌خواهد بازیکنان را به حد بالا برساند و فشار زیادی را به آنان در یک اردوی یک‌ماهه بیاورد. آن بازیکن شرایط خوبی نخواهد داشت. در مسابقات قهرمانی آسیا در تایلند بدون اردو وامکانات رفتیم. برابر تایلند ۳ بر صفر جلو بودیم اما بخاطر اشتباهات و نبود تجربه بازی را واگذار کردیم.
به عنوان ملی‌پوش چقدر دستمزد می‌گیری؟
قراردادهای ما قابل گفتن نیست و ارزشی ندارد تا بگویم. ما بخاطر عشق بازی می‌کنیم. فوتبال شغل ما نیست چون درآمدی از آن نداریم. با توجه به اینکه اکنون رسانه‌ها از فوتبال زنان حمایت می‌کنند بازیکنان نیز برای دیده شدن تلاش خود را ۲ برابر کرده‌اند. سطح بازی بازیکنان بالاتر رفته و حرفه‌ای‌تر شده‌اند. بنظرم آینده فوتبال زنان روشن است.
فکر می‌کنی روزی همچون گلنوش خسروی لژیونر شوی؟
خوشحالم که فوتبال زنان حداقل یک لژیونر دارد. امیدوارم پیشرفت بیشتری در فوتبال حاصل شود تا باقی زنان نیز دیده شوند. چون در لیگ برتر بازیکنان نه دیده می‌شوند و نه حمایت؛ بنابراین در همان سطح باقی می‌مانند و رشد نمی‌کنند. از مسوولان خواهش می‌کنم از فوتبال زنان حمایت کنند. حمایت فقط مالی نیست بلکه با یک تشویق هم می‌توانند انگیزه ۲ هزار برابری را به بازیکنان بدهند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر