الهام کردا در نامه‌ای خطاب به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خواستار توجه دولت به اختصاص بودجه برای پرداخت بیمه ایام بیکاری، تامین ضرر و زیان هنرمندان و گروه‌های آسیب‌دیده و کلیه‌ی هنرمندانی که در تئاتر فعالیت می‌کنند، شد و نوشت: آقای وزیر! بدون نان نمی‌شود زندگی کرد.
سالهاست که دولت ما را از تعریف مشاغل هنری و ایجاد حداقل‌های زیست انسانی، محروم کرده است. روز به روز، به بهانه‌های مختلف حمایت مادی و معنوی خود را در قبال تئاتر کم و کمتر کرده است.
به گزارش ایلنا، الهام کردا در نامه‌ای خطاب به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خواستار توجه دولت به اختصاص بودجه برای پرداخت بیمه ایام بیکاری، تامین ضرر و زیان هنرمندان و گروه‌های آسیب‌دیده و کلیه‌ی هنرمندانی که در تئاتر فعالیت می‌کنند، شد.
متن این نامه به شرح زیر است:
جناب آقای دکتر صالحی،
وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی،
با سلام و احترام
قطعا در طول مدت وزارت شما، نامه‌های زیادی برای رفع مشکلات مدنی و انسانی مربوط به هنرمندان به دست‌تان رسیده است. اما دورانی که در آن قرار داریم، زمانی خاص و تعیین‌کننده و تکرار نشدنی است. پیامد و چالشی که نه تنها ما در ایران با آن روبه‌رو هستیم، بلکه تمام جهان و مردمان آن، بدون هیچ مرزی با این چالش دست و پنجه نرم می‌کنند. دورانی که هر روزش سخت و در عین حال سرنوشت‌ساز است و کسانی که به عنوان مدیر و مسئول در کشورها فعالیت می‌کنند، مسئولیتی بسیار خطیر و تاریخی بر عهده دارند. در این دوران تمام افراد و اقشار جامعه درگیر اتفاقات و مسائلی هستند که مشترک خواهد بود و شاید برای اولین بار این اشتراک در طول تاریخ زندگی یک نسل وجود داشته باشد. هر تصمیم و حرکت و قدمی در این دوران تاثیر بسیار مهمی بر ادامه‌ی زندگی همه‌ی ما بعد از پایان این بحران خواهد داشت. حال آنکه در جوامع دیگر چطور مردم و کلیه‌ی اقشار جامعه از طرف دولت‌ها حمایت می‌شوند و در کشور ما چطور این اتفاق می‌افتد، بماند برای بعد و قضاوت با اهلش و متخصصان؛ که حرف ما چیز دیگری است. ما اهالی تئاتر ایران، مانند باقی مردم جزیی از این جامعه و کشوریم. در کنار بقیه مشاغل، همانقدر مهم و همانقدر تاثیر گذار؛ چرا که اعتقاد داریم بدون فرهنگ، انسان نمی‌تواند زیست انسانی داشته باشد و هیچ جامعه فهیمی بدون معرفت، اندیشه و فرهنگ راه به رستگاری نمی‌برد.
آقای وزیر! بدون نان نمی‌شود زندگی کرد. سالهاست که دولت ما را از تعریف مشاغل هنری و ایجاد حداقل‌های زیست انسانی، محروم کرده است. روز به روز، به بهانه‌های مختلف حمایت مادی و معنوی خود را در قبال تئاتر کم و کمتر کرده است. تا جایی که معیشت انسان‌های فرهیخته‌ای را که به خدمت فرهنگی مشغولند، به مخاطره انداخته و در قبال بسیاری کاستی‌ها هیچ مسئولیتی را نپذیرفته است. اما در این شرایط این میزان نادیده گرفته شدن، ظلم به جامعه تئاتر کشور محسوب شده و جایز نیست. سالهاست گروه‌های تئاتری به صورت مستقل و بدون کمک گرفتن از دولت امرار معاش می‌کنند؛ سالهاست که جور ناکارآمدیی‌ها و بی‌برنامگی‌های دستگاه‌های مسئول را تنها خودشان به دوش می‌کشند و تنها خودشان ضرر و زیان‌های مادی و معنویی را جبران می‌کنند. سالهاست که از دولت برای تولید تئاتر، راه‌اندازی تماشاخانه، تبلیغات برای جذب تماشاگر و غیره هیچ حمایتی نمی‌شوند. اما در این شرایط که اجراها، تماشاخانه‌ها و هر فعالیت جمعی دیگری تعطیل شده، مانند هر شهروندی که مالیات، بیمه و…پرداخت کرده‌اند باید از طرف دولت حمایت شوند. قطعا همه می‌دانیم که این فعالیت‌های جمعی جزء آخرین مشاغل و کارهایی خواهد بود که بعد از عبور از بحران کرونا سرپا خواهند شد. پس تقاضا داریم نسبت به این خواسته‌ی کاملا به حق و بدیهی، کوتاهی نکنید. می‌خواهیم که دولت در اختصاص بودجه برای پرداخت بیمه ایام بیکاری، تامین ضرر و زیان هنرمندان و گروه‌های آسیب‌دیده و کلیه‌ی هنرمندانی که در تئاتر فعالیت می‌کنند، نهایت توجه خود را به تمامی اهالی تئاتر معطوف کند؛ اعم از نویسندگان و کارگردانان و بازیگران، طراحان، مدرسان تئاتر، گردانندگان تماشاخانه‌ها، دستیاران و تمامی کسانی که به هر عنوان و شغلی از طریق هنر نمایش امرار معاش می‌کنند.
source http://zanan.bashariyat.org/?p=37562
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر