یکی از آسیب های
اجتماعی که یک جامعه را تهدید میکند و میتواند آینده یک شخص و یا چند نسل را تحت
تأثییر قرار دهد، کودک آزاری است، فردی که در کودکی مورد آزار و اذیت قرار گرفته،
هرگز نمیتواند از نظر روانی زندگی سالمی داشته باشد لذا کودکی که مورد آزار قرار
گرفته است زندگیش به نوعی تغییر خواهد کرد و آن کودک در آینده پدر یا مادر فرزندی
خواهد بود که شاید نتواند وظیفه خود را به درستی انجام دهد. به این ترتیب آزار و
اذیت روحی و جسمی یک کودک تأثییر خود را بر یک جامعه خواهد گذاشت.
کودک به دلیل سن پایین
توانایی تشخیص رفتارهای نادرست دیگران و دفاع از خود در برابر هر نوعی از آزارهای
جسمی و روحی را ندارد لذا آنها آسیپ پذیرترین افراد یک خانواده و جامعه هستند.
کودک آزاری شامل هر
گونه رفتاری است که موجب آسیب جسمی و روانی به کودک شود، از آزار های کلامی تا
تنبیه فیزیکی و ...
مقالات، کتابها و
منایع زیادی در این رابطه وجود دارد که روانشناسان، جامعه شناسان و تمامی افرادی
که در این ضمینه تحقیق و پژوهش میکنند ارائه کرده اند
اما اینجانب به عنوان
یک فعال حقوق بشر با انگیزه آگاهی رسانی و بررسی مسائل اجماعی ایران، مایل هستم به
شکلی دیگر موضوع کودک آزاری را بررسی کنم.
کودک آزاری یک اتفاق
تلخی است که میتوانست برای هر کدام از ما رخ دهد و این رفتار هیچ مرزی ندارد و در
تمام جوامع رو به پیشرفت و پیشرفته اتفاق می افتد. اما متاسفانه این ناهنجاری در
کشورهایی که حقوق کودک و یا در مجموع حقوق بشر کمرنگ و یا نادیده گرفته میشود،
بیشتر است.
این ناهنجاری در کشور ما به دلیل خصوصیات اجتماعیمان گاهی کم
و یا گاهی بسیار مورد توجه قرار میگیرد. از موارد کودک آزاری که کم توجهی میشود،
تنبه فیزیکی و آزار کلامی کودکان است و اما حساس ترین موضوعی که هر انسانی را تحت
تاثییر قرار میدهد از جمله اجتماع ایران را، آزار جنسی کودکان است.
در گذشته، متاسفانه
اگر کودکی مورد آزار جنسی قرار میگرفت به دلایل متعدد مورد پیگیری قرار نمیگرفت.
دلایلی از جمله حفظ آبروی خانواده ، تهدید شدن توسط فرد آزار دهنده و پنهانکاری یا
رسانه ای نشدن این اتفاق. اما خوشبختانه با وجود شبکه های اجتماعی و بالا رفتن سطح
آگاهی مردم و در نظر گرفتن این نکته که، کودکی که مورد آزار جنسی قرار گرفته است
قربانی رفتار های غیر انسانی یک شخص و یا اشخاصی هست که باید مورد پیگیری قانونی
قرار گیرند، امروزه بطور گسترده تری مردم ایران به این نوع کودک آزاری واکنش نشان میدهند و این امید وجود
دارد که در آینده این نوع رفتار غیر انسانی کمتر شود.
شاید در گذشته میتوان
گفت که کودک آزاری در خانواده ها و یا مناطق فقیر بیشتر بوده است اما امروز با
وجود اتفاقات اخیر مانند قاری قرآن سعید طوسی و یا معلم پرورشی یک مدرسه که متهم
به آزار جنسی دانش آموزان شده است، نشان میدهد این رفتار غیر انسانی هیچ چهارچوبی
ندارد لذا کودکان در هر خانواده و یا اجتماعی که هستند، تهدید میشوند.
هرگاه کودک آزاری جنسی
مطرح میشود تمام نظر ها متوجه فردی میشود که کودکی را مورد آزار قرار داده است اما
نکاتی وجود دارد که باید آنها نیز در جامعه مطرح شود.
در کنوانسیون حقوق
کودک مصوب نوامبر 1989 ، پنجاه و چهار ماده دارد که در این مقاله نکاتی را مورد
بررسی قرار میدهیمبر اساس ماده یکم این کنوانسیون منظور از کودک افراد زیر 18 سال
است. و در ماده نوزدهم بند یکم این کنوانسیون مطلبی ارائه شده است:
کشورهای طرف
کنوانسیون تمام اقدامات قانونی، اجرایی، اجتماعی و آموزشی را در جهت حمایت
از کودک در برابر تمام اشکال خشونت‌های جسمی و روحی، آسیب‌رسانی یا
سوءاستفاده، بی‌توجهی یا سهل‌انگاری، بدرفتاری یا استثمار منجمله سوءاستفاده
جنسی در حینی که کودک تحت مراقبت والدین یا قیم قانونی یا هر شخص دیگری
قرار دارد، به عمل خواهند آورد.
در این ماده اهمیت
آموزش مسائل جنسی را یادآور میشود که متاسفانه صحبت در مورد مسائل جنسی در جامعه
ایران یک تابو میباشد و در هیچ یک از موارد آموزشی در مدارس مسائل جنسی مطرح
نمیشود.
و این سوال را در پی
دارد که کودکی که هرگز در مورد مسائل جنسی هیچ آموزشی ندیده و آگاهی کامل را در
ارتباط را رفتارهای آزار جنسی ندارد چطور میتواند آزار های جنسی را تشخیص دهد و
یا در برابر آتها از خود دفاع کند؟
عدم آموزش مسائل جنسی
در آموزش و پرورش ایران بنا به دلیل اسلامی بودن سیستم آموزشی و عدم مطرح شدن آن
در خانواده ها توسط پدر و مادر به دلایل شرم و حیا این بستر را برای ناانسان هایی
فراهم میکند تا از نبود و یا کمبود آگاهی یک کودک در مورد مسائل جنسی در راستای ارضای
خواسته های جنسی خود چه کلامی و چه بصورت فیزیکی سوء استفاده کنند.
فعالین حقوق بشر در
رابطه با آموزش مسائل جنسی در مدارس ایران به هر شکلی سعی در بالابردن سطح آگاهی
مردم ایران را داشته اند و تلاش دارند با پافشاری بر حق انسانی در کنار مردم، دولت
ایران را مجبور کنند تا به موارد این کنوانسیون عمل کند و هر بار که کودک آزاری در
ایران رخ دهد، انگشت اتهام به سمت مسئولین و متهم به آزار جنسی میباشد.
و در آخر این نکته
هرگز نباید فراموش شود که کودکی که مورد آزار قرار میگیرد، قربانی رفتارهای
نادرستی شده است که باید توسط خانواده یا قیم خود مورد پیگیری قرار گیرد، و به هر
طریقی باید اطلاع رسانی شود تا آنهایی که نقشه های شومی در سر دارند بدانند
رفتارهای غیر اخلاقی جنسی آنها پنهان نخواهد ماند و بدین طریق کودک آزاری کمتر
خواهد شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر